νουβωτέ

και νουβοτέ

άκλ. είδη συρμού, νεωτερισμοί.

[ΕΤΥΜΟΛ. < γαλλ. nouveaute «καινοτομία, νεωτερισμός» < γαλλ. nouveau «νέος» < λατ. novellus «νέος», υποκορ. τού novus «νέος»].